W zasadzie nie ma tu złych bohaterów. Po prostu to instynkty, namiętności, miłość tworzy potwory, które wzajemnie się niszczą... Główny bohater jest nauczycielem śpiewu w żeńskiej szkole. Podkochują się w nim uczennice, co nie uchodzi jego uwadze. Gdy tylko dostaje list miłosny od jednej z nich, zgłasza sprawę dyrekcji i ta zostaje szybko zawieszona w prawach ucznia. Wkrótce pojawia się u niego w domu nowa pokojówka oraz uczennica chcąca pobierać płatne lekcje gry na pianinie. Nic nie jest przypadkowe...
Mocny film, z pozoru tylko zwykła opowieść obyczajowa. Szybko jednak zmienia się w dramat psychologiczny, a potem w najprawdziwszy thriller. Z minuty na minute to coraz bardziej wciąga, a także wywołuje dreszcze. A to wszystko rozgrywa się przecież na powierzchni kilku pokoi. Chylę czoła przed reżyserem, stworzył dzieło szokujące, pełne emocji, pełnokrwistych bohaterów, których można raz lubić, raz nienawidzić. Zakończenie mruga do nas oczkiem, jak przystało na horror, ale nie zaciera wrażenia po tych 2 godzinach. Kino dla ludzi o mocnych nerwach... Ale również o otwartych umysłach...